Monats-Archive: November 2011

mantik askin düsmani..

MANTIK ASKIN DüSMANI

öyle bir zaman icersindeyizki, 
sevgileride harciyoruz. 
yeryüzünün en özelini
askida kaybediyoruz.

Mantik denilen seye 
esir olduk, 
öylece gidiyoruz, 
belki farkinda degiliz 
aski üc kurusa satiyoruz.

Nerede ask ugruna 
dökülen yaslar 
nerede uykusuz aksamlar 
mazidemi kaldi, 
sevmek ugruna yazilan destanlar.

Hani nerde ben gibi sevenler 
sevgisi ugruna can vermek 
Isteyenler. 
mantiga hepsi yenik düstüler .

Sevginin oldugu yerde 
mantik barinamaz, 
mantigin yolunu secenler 
gercek aski bulamazlar 

Ey sevgili..

Neredesin ey sevgili

yüregim hasretinden zir deli,

yetmedimi ödedigim askin bedeli.

Neredesin ey vicdansiz,

cekip gittin zamansiz,

dönülmezmi gittigin yol,

dayanilmaz oldu hasretin.

hayalini sevdim..

Icimde büyüttüm sana olan sevgimi
karsiliksiz sevdim seni ben,
gocunmadim hic,
utanmadim icimdeki firtinadan.
Hayalini sevdim senin
dönmeyisini sevdim,
hic gelmesende sen ,
seni beklemeyi sevdim.
Engel olamadi mesafeler bana,
hasretler bitiremedi,
sana olan hislerimi
yoklugundan usanmadim hic,
ben senin hayalini sevdim.

nasil sevmisim..

Ne cok sevmisim meger seni

nasil mahkum etmisim kalbimi,

kendimin bile haberi olmadan,

esir vermisim benligimi.

 

Sen canmissin icimde

en deger verdigim ömrümde,

sen ellerim ayaklarim,

cektigim nefes gibi cigerime.

 

Sana baglanmakmis

meger senden kacisim,

icime akitmisim,

ondan görülmezmis göz yasim.

son tren..

Kacti demekki mutluluk adasina giden en son Trende

bir benmi kaldim boynu bükük?

Bilemedim,anliyamadim ,

kimse uyarmadi!

 

Gelir sandim birdaha,

bir sonrakiyle giderim dedim ,

kendi kendime yalan söyledim,

gelmiyecegini bildigim treni

bosu bosuna bekledim.

 

Ömrüm giden trenin ardindan bakmakla geciyor,

giden tren coktan gitti ,

gönlüm dumaniyla demleniyor .

bir efkar..

birde bana sor , ne cok özledim o günleri

burnumda tütüyor , her aklima geldiginde canim aciyor

insan kaybettiklerinin degerini nedense hep sonradan anliyor

megerse ne cok sevmisim ben seni,

bir ömrü paylasmisiz sanki seninle

cocuk yüregimizde kipirdiyan o seyin

adini koymamistik henüz ,

kader bizi bugünlere getirmis ,

simdi bir sen varsin birde özlemin

bir hayalin var birde sensizlik,

cok zor seymis meger hasretlik.

Elimde olsa geri getirmemmi o günleri

dikilmemmi kaderin karschisina,

haykirmammi sesimin ciktiginca,

düs yakamizdan diye yalvarmammi …..

ve sen..

Meger cok zaman gecmis be,

cok sey degismis ,

degismez zannettigimiz.

Dünya büyük ya hani,

bir ucunda sen diger ucundada ben

birbirimizden habersiz kalmisiz,

biz birbirimizi taniyormuyuz acaba?

Sen kimsin artik

benim bildigim senmi ?

Peki ya ben ?

senin bildigin benmiyim acaba?

Bukadarmi yasam dedikleri sey,

bir soluk aliklikmi,

böylemi gecmeliydi zaman,

ve sen ,

böylemi olmaliydin …..

hadi…

Hadi simdi sen gelde beni inandir

hadi önce kendini sonrada beni kandir.

Mümkünse eger,

aradaki mesafeyi  sen kaldir,

su gönlüme ettigin , hep ayip,

hepde cok büyük günahtir !

 

Hadi simdi birseylerde sen söyle

o güzelim gözleri yere eyme,

hadi ben birsey diyemedim,

sen niye konusmadin be !

cezayi yanliz bana kesme,

 

 

bakta gör..

Bak ,

bakta gör,

anla hislerimi

cöz yüregimin bilmecesini,

sanadir bu haykiris

sana bu seslenis,

 

Hadi anla anlayabilirsen,

senide götürür zaman,

beni götürdügü gibi,

koyar cikmazlar sokagina

kalirsin yapa yanliz,

ve anlarsin ,

ne kahpe sevdalar varmis yeryüzünde…

bilir..

Mavisinde deniz gözlerinin

bogulup gider de su yarali,

gocunmaz da üzülmez asla

bilir,

bir deneme sürecidir yasam dedikleri.

Hasretinden kavrulur delicesine

anlasilmaz bir halde de alsa hali,

kahretmezde sabreder

bilir,

gelecektir bir gün beklenen.